HEMill

Het verschil zit in de manier waarop de machinebanen worden gegenereerd. Traditioneel worden freesbanen gegenereerd door een offset te geven aan de contour in de richting waar geen materiaal hoeft te staan (restmateriaal). Er wordt met andere woorden een doorsnede gemaakt van het maakonderdeel op een bepaalde snijhoogte waardoor een contour ontstaat, aan deze contour worden verschillende offsets gegeven tot er geen restmateriaal overblijft. Nadeel van deze techniek is dat frezen kortstondig een hoge belasting ondervinden bij interne hoeken, alsook is het moeilijker voor spanen . Machineoperatoren zullen hier het typische piepgeluid in de werkplaats wel herkennen telkens een frees in een interne hoek komt.

Er zijn enkele bronnen die de potentiële winst van hoog efficiënt verspanen aangeven. Als eerste zijn er enkele gereedschapsbedrijven (Harvey Performance [1] en WNT Ceratizit Group [2]), die suggereren dat de doorlooptijd van het frezen verkort en de levensduur van de frees vergroot. Onderdelen kunnen dus sneller geproduceerd worden en meerdere onderdelen kunnen geproduceerd worden met eenzelfde aantal frezen.

Ook in de wetenschappelijke literatuur zijn er een aantal onderbouwde voorbeelden hiervan te vinden. Een eerste is deze van Liu et al. [3] welke trochoïdaal frezen vergeleken met traditioneel frezen, uit deze experimenten bleek dat een volume van 206,9 cm3 t.o.v. 85,1 cm3materiaal kon verwerkt worden in eenzelfde tijdspanne met HEV. Wat een impressionante versnelling van 140% van doorlooptijd aangeeft.

In een 2de studie door Uhlmann et al. [4] wordt naast de doorlooptijd ook het energieverbruik geanalyseerd. Uit deze experimenten bleek dat tijdens het frezen 6% meer vermogen werd gevraagd van de freesmachine. Echter, omdat de doorlooptijd 35% korter was bij HEV voor het verspanen van eenzelfde volume ligt de totaal verbruikte energie per onderdeel 15% lager.

Er lijkt dus zowel op vlak van:

• doorlooptijd,
• te produceren onderdelen per frees als
• energie nodig per onderdeel winst te halen.