Niet weten is zweten

In één van zijn kortverhalen (Genesis en catastrofe. Een waar gebeurd verhaal) beschrijft Dahl de moeizame geboorte van een kind. Al heel snel voel je als lezer dat er iets niet goed zit. Een paniekerige moeder en een hardhandige vader onthullen geleidelijk aan een uitermate pijnlijke voorgeschiedenis met hun andere kinderen. Als lezer beland je al snel in een emotionele rollercoaster en wens je niets anders dan een goede afloop: een gezonde en geliefde baby met een lang, voorspoedig leven. En dan zegt de dokter het volgende: ‘Hij is misschien een tikkeltje aan de kleine kant. Maar zulke kleintjes zijn vaak een stuk taaier dan de grote. Denkt u zich toch eens in, Frau Hitler, volgend jaar om deze tijd leert hij al bijna lopen. Is dat geen heerlijke gedachte?’